สาธารณรัฐอินโดนีเซีย Republik Indonesia (อินโดนีเซีย) ธงชาติ ตราแผ่นดิน คำขวัญ: Bhinneka Tunggal Ika (ชวาเก่า/กาวี: "เอกภาพท่ามกลางความหลากหลาย") เพลงชาติ: อินโดเนเซีย รายา   เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด) จาการ์ตา 6°08′S 106°45′E / 6.133°S 106.75°E ภาษาทางการ ภาษาอินโดนีเซีย การปกครอง ประชาธิปไตยระบบประธานาธิบดี  -  ประธานาธิบดี ซูซีโล บัมบัง ยูโดโยโน  -  รองประธานาธิบดี จูซุฟ คัลลา เอกราช จาก เนเธอร์แลนด์   -  ประกาศ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2488   -  เป็นที่ยอมรับ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2492  พื้นที่  -  รวม 1,904,569 ตร.กม. (16) 735,355 ตร.ไมล์   -  แหล่งน้ำ (%) 4.85% ประชากร  -  2548 (ประมาณ) 222,781,000 (4)  -  2543 (สำรวจ) 206,264,595   -  ความหนาแน่น 116 คน/ตร.กม. (84) 302 คน/ตร.ไมล์ จีดีพี (อำนาจซื้อ) 2548 (ประมาณ)  -  รวม 977.4 พันล้าน ดอลลาร์สหรัฐ (15)  -  ต่อหัว 4,458 ดอลลาร์สหรัฐ (110) ดพม. (2546) 0.697 (กลาง) (110) สกุลเงิน รูเปียห์ (IDR) เขตเวลา มีหลายเขต (UTC+7 to +9)  -  (DST) not observed (UTC+7 to +9) ระบบจราจร ซ้ายมือ โดเมนบนสุด .id รหัสโทรศัพท์ 62

เมืองหลวง ได้แก่ จาการ์ตา 
เมืองสำคัญ ได้แก่ จาการ์ตา สุราบายา บันดุง เมดาน เซมารัง ปาเลมบัง เป็นต้น 

ความเป็นมาของสาธารณรัฐอินโดนีเซีย
ในอดีตหมู่เกาะต่างๆ ที่ประกอบขึ้นเป็นประเทศอินโดนีเซียในปัจจุบันยังไม่มีการรวมตัวกันเป็นรัฐเดียว แต่ได้แยกกันเป็นแคว้นต่างๆ หลายแคว้น จนกระทั่งชาวดัทช์ได้เข้ามา
ปกครอง แต่เดิมหมู่เกาะต่างๆ ของอินโดนีเซียมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับอินเดีย ทั้งด้าน
การค้าและวัฒนธรรม ทำให้ได้รับอิทธิพลทางด้านความเชื่อของฮินดูและพุทธ จนกระทั่งอิทธิพลของศาสนาอิสลามได้เข้ามาแทนที่ในศตวรรษที่ 13
ในศตวรรษที่ 15 อินโดนีเซียเริ่มเป็นที่สนใจของชาวยุโรปเนื่องจากเป็นแหล่งเครื่องเทศ ชาวโปรตุเกสและสเปนได้เริ่มเข้ามาในภูมิภาคในช่วงต้นคริสตศตวรรษที่ 16 และ โปรตุเกสได้ยึดครองติมอร์ตะวันออกเป็นอาณานิคม การจัดตั้งบริษัท ดัทช์ อีส อินเดีย หรือ Vereniging Oost Indische Compagnie-VOC ใน พ.ศ. 2145 เป็นจุดเริ่มต้นของการเข้าปกครองอินโดนีเซียในฐานะอาณานิคมของดัชท์ ในช่วงแรก บริษัท VOC ใช้วิธีเข้าไปมีอิทธิพลเหนือผู้ปกครองท้องถิ่น ต่อมา ใน พ.ศ. 2342 หลังจาก รัฐบาลฮอลันดาเข้าควบคุมกิจการบริษัท VOC รัฐบาลฮอลันดาก็ได้เข้าปกครองอินโดนีเซียในรูปแบบอาณานิคม 
ในช่วงต้นคริสตศตวรรษที่ 20 เกิดกระแสชาตินิยม ในอินโดนีเซียต่อต้านการปกครองของเจ้าอาณานิคม ใน พ.ศ. 2485 ญี่ปุ่นมีชัยชนะเหนือบริษัทดัทช์ อีสท์ อินเดีย และได้เข้าปกครองอินโดนีเซียระยะหนึ่ง หลังจากที่ญี่ปุ่นแพ้สงคราม กลุ่มชาตินิยม นำโดย ซูการ์โนและฮัตตา ได้ประกาศอิสรภาพให้แก่อินโดนีเซีย ในวันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2488 อย่างไรก็ตาม ยังมีการต่อสู้กันระหว่างอินโดนีเซียกับดัทช์ ซึ่งพยายามกลับมาปกครองอินโดนีเซียในฐานะเจ้าอาณานิคม จนกระทั่ง 27 ธันวาคม 2488 ดัทช์จึงได้ยอมมอบเอกราชให้แก่อินโดนีเซียอย่างสมบูรณ์ 
อินโดนีเซียได้ขยายเขตแดนของประเทศ 3 ครั้ง ได้แก่ เมื่อ 1 พฤษภาคม 2506 ภายหลังจาก Dutch New Guinea หรือ Irian Jaya ในปัจจุบันได้รับเอกราช อินโดนีเซียได้ประกาศผนวกดินแดนในเดือนกันยายน 2512 ต่อมา ในปี 2518-2519 อินโดนีเซียได้บุกเข้ายึดครองและผนวกดินแดนติมอร์ตะวันออก ซึ่งเคยเป็นอาณานิคมของโปรตุเกส และได้ประกาศผนวกดินแดนเข้าเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐอินโดนีเซีย ในเดือนกรกฎาคม 2519 แต่ประชาคมระหว่างประเทศไม่ยอมรับการอ้างสิทธิเหนือติมอร์
ตะวันออกของอินโดนีเซีย จนทำให้สหประชาชาติได้เข้ามามีบทบาทดำเนินการให้
ติมอร์ตะวันออก (สาธารณรัฐประชาธิปไตยติมอร์เลสเต) กลายเป็นประเทศอิสระ เมื่อ 20 พฤษภาคม 2545 
ในเดือนเมษายน 2525 นานาชาติได้ประกาศให้การยอมรับการอ้างอธิปไตยเหนือพื้นที่ทะเล ซึ่งเชื่อมเกาะต่างๆ ของอินโดนีเซียเข้าด้วยกัน ทำให้อินโดนีเซียสามารถประกาศ ให้พื้นที่ทะเลเป็นเขตเศรษฐกิจจำเพาะของประเทศได้ในปี 2526